หน้าที่และประเภทของผ้าพันแผลพลาสเตอร์|เคนจอย

ผ้าพันแผลพลาสเตอร์เป็นผ้าพันแผลแบบบางพิเศษที่โรยด้วยผงละเอียดของแคลเซียมซัลเฟตปราศจากน้ำ ซึ่งจะแข็งตัวและขึ้นรูปหลังจากการดูดซึมน้ำและการตกผลึกเป็นหนึ่งในเทคนิคการรักษาทางคลินิกที่ใช้กันทั่วไปในศัลยกรรมกระดูกและข้อแม้ว่าเทคโนโลยีการตรึงที่ทันสมัยจะได้รับการปรับปรุงและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง แต่การตรึงผ้าพันแผลด้วยปูนปลาสเตอร์ยังคงเป็นตำแหน่งที่สำคัญมากและต้องใช้ทักษะจึงจะทำได้ดีวันนี้เราได้รวบรวมผ้าพันแผลพลาสเตอร์ที่เกี่ยวข้องเพื่อเป็นข้อมูลอ้างอิงของคุณ

เทคนิคการตรึงผ้าพันแผลด้วยพลาสเตอร์

ผ้าพันแผลพลาสเตอร์เป็นวิธีการตรึงภายนอกที่ใช้กันทั่วไป ซึ่งเหมาะสำหรับการบาดเจ็บของกระดูกและข้อ และการตรึงภายนอกหลังการผ่าตัดโมเดลอรรถประโยชน์มีข้อดีตรงที่ง่ายต่อการบรรลุหลักการรักษาของการตรึงสองจุดตามรูปร่างของแขนขา ซึ่งแน่นอน สะดวกสำหรับการพยาบาล และสะดวกสำหรับการขนส่งทางไกล

ผ้าพันแผลแบบดั้งเดิมคือการโรยผงละเอียดของแคลเซียมซัลเฟตปราศจากน้ำ (ปูนขาว) บนผ้าพันแผลที่มีรูบางพิเศษ ซึ่งมีความแข็งแรงมากหลังจากการดูดซึมน้ำและการตกผลึกข้อเสียคือน้ำหนักมาก การซึมผ่านของอากาศไม่ดี และการส่งผ่านรังสีเอกซ์ไม่ดี

ปัจจุบัน ผ้าพันแผลยิปซั่มประเภทใหม่ส่วนใหญ่เป็นวัสดุโพลีเมอร์ เช่น วิสโคส เรซิน โพลียูรีเทน SK เป็นต้นผ้าพันแผลยิปซั่มโพลิเมอร์มีข้อดีคือมีความแข็งแรงสูง น้ำหนักเบา อากาศซึมผ่านได้ดี แสงส่องผ่านได้ดี ไม่กลัวน้ำ ความสะอาด สุขอนามัย การปกป้องสิ่งแวดล้อม พลาสติกแข็งแรง ใช้งานสะดวก ไม่ระคายเคืองและแพ้ แต่ราคาแพงกว่า แพง.

การตรึงยิปซั่มประเภททั่วไป

1. พลาสเตอร์ยึด:

บนจาน ให้พับผ้าพันแผลพลาสเตอร์ลงในแถบพลาสเตอร์ตามความยาวที่ต้องการวางไว้ที่ด้านหลัง (หรือด้านหลัง) ของแขนขาที่บาดเจ็บห่อด้วยผ้าพันแผลเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่แน่นอนโดยทั่วไปจะมีรยางค์บน 10-12 ชั้น และรยางค์ล่าง 12-15 ชั้นความกว้างควรเป็น 2 ถึง 3 รอบเส้นรอบวงของแขนขา

2. เฝือกพลาสเตอร์:

แถบปูนปลาสเตอร์สองแถบทำตามวิธีการรองรับปูนปลาสเตอร์ตามลำดับ ติดอยู่กับด้านขยายและด้านงอของแขนขาคงที่ใช้มือที่แขนขาแล้วพันด้วยผ้าพันแผลความแน่นของการยึดเฝือกด้วยปูนปลาสเตอร์จะดีกว่าการยึดด้วยยิปซั่มซึ่งส่วนใหญ่ใช้สำหรับอาการบวมของแขนขาหลังจากการบาดเจ็บของกระดูกและข้อซึ่งง่ายต่อการปรับและผ่อนคลายเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนการไหลเวียนของเลือดที่แขนขา

3. ประเภทท่อยิปซั่ม:

แถบพลาสเตอร์ถูกวางไว้ที่ทั้งสองด้านของการงอและส่วนต่อขยายของแขนขาที่บาดเจ็บ จากนั้นจึงใช้ผ้าพันแผลพลาสเตอร์เพื่อพันแขนขาที่ตรึงไว้บางครั้งเพื่อป้องกันการบวมของแขนขาซึ่งนำไปสู่การรบกวนการไหลเวียนของเลือด เมื่อท่อปูนปลาสเตอร์ไม่แห้งและแข็งหลังจากก่อตัวแล้ว ก็จะตัดตามยาวด้านหน้าของท่อยิปซั่ม ซึ่งเรียกว่าร่องของท่อยิปซั่ม

4. ปูนปลาสเตอร์:

เป็นวิธีการใช้แถบพลาสเตอร์และผ้าพันแผลพลาสเตอร์เพื่อพันและยึดลำตัวทั้งหมดเช่น พลาสเตอร์หน้าอกและหน้าอก พลาสเตอร์ยิปซั่ม พลาสเตอร์กระดูกสะโพกก้างปลา เป็นต้น

ข้อบ่งชี้ของการติดพลาสเตอร์ผ้าพันแผล

1. การแตกหักของชิ้นส่วนบางชิ้นที่เฝือกเล็กแก้ไขได้ยากเช่น การแตกหักของเสาหลักครอบครัว:

2. หลังจากการเลาะและเย็บกระดูกหักแบบเปิดแล้ว แผลยังไม่หาย ไม่ควรกดเนื้อเยื่ออ่อน และไม่เหมาะสำหรับการตรึงเฝือกขนาดเล็ก

3. การแตกหักทางพยาธิวิทยา

4. กระดูกและข้อบางข้อที่ต้องตรึงอยู่ในตำแหน่งเฉพาะเป็นเวลานานหลังการผ่าตัด เช่น ข้อเข่าเสื่อม

5. เพื่อรักษาตำแหน่งหลังการแก้ไขความผิดปกติตัวอย่างเช่น equinovarus equinovarus สำหรับผู้ใหญ่ผ่านการหลอมรวมสามข้อต่อ

6. โรคกระดูกพรุนและโรคข้ออักเสบใช้เพื่อแก้ไขแขนขาที่ได้รับผลกระทบบรรเทาอาการปวดควบคุมการอักเสบ:

7. การบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนบางส่วนเช่น เส้นเอ็น (รวมถึงเอ็นร้อยหวาย) กล้ามเนื้อ เส้นเลือด เส้นประสาทที่แตก จะต้องตรึงให้อยู่ในท่าที่ผ่อนคลายหลังการเย็บและการบาดเจ็บที่เอ็น เช่น ข้อเข่า lateral collateral ligament injury จำเป็นต้องมี valgus plaster support หรือ tube fixation

พลาสเตอร์ปิดแผลทางการแพทย์

ข้อกำหนดทางเทคนิคสำหรับการยึดผ้าพันแผลพลาสเตอร์

สังเกตหลักการคงที่สามจุด:

มีจุดรับแรงระดับกลางคงที่สามจุดที่ด้านตรงข้ามของบานพับเนื้อเยื่ออ่อน และจุดรับแรงที่ปลายด้านบนและด้านล่างของกระดูกสันหลังด้านข้างของบานพับมีเพียงการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างจุดสามจุดข้างต้นอย่างแม่นยำเท่านั้นที่ท่อยิปซั่มจะคงสภาพการแตกหักได้

รูปร่างที่ดี:

หลังจากการทำให้แห้งและแข็งตัว ผ้าพันแผลพลาสเตอร์สามารถเข้ากับโครงร่างของแขนขาได้อย่างสมบูรณ์ และแขนขาส่วนล่างจะเหมือนกางเกงรัดรูปเท้าควรใส่ใจกับรูปร่างของส่วนโค้งมันควรจะแบนอย่าบิดและพันผ้าพันแผลพลาสเตอร์ซ้ำเพื่อป้องกันรอยยับ

รักษาตำแหน่งร่วมที่เหมาะสม:

นอกเหนือไปจากตำแหน่งพิเศษแล้ว ข้อต่อมักได้รับการแก้ไขในตำแหน่งการทำงานเพื่อป้องกันความแข็งและการสูญเสียการทำงานตำแหน่งการทำงานที่แนะนำควรเป็นตำแหน่งที่รบกวนกิจกรรมสำคัญในชีวิตประจำวันให้น้อยที่สุดดังนั้นการตรึงข้อต่อให้อยู่ในตำแหน่งใช้งานได้จึงเป็นประโยชน์ต่อการฟื้นฟูการทำงาน

ควรเปิดนิ้วมือและนิ้วเท้าเพื่อสังเกตการไหลเวียนโลหิต ความรู้สึก และการทำงานของแขนขา

ฟังก์ชั่นและอื่น ๆในขณะเดียวกันก็เป็นประโยชน์ต่อการออกกำลังกาย

หลังจากพันผ้าพันแผลและขึ้นรูปพลาสเตอร์แล้ว ควรทำเครื่องหมายวันที่และประเภทของพลาสเตอร์ไว้บนพลาสเตอร์หากมีบาดแผลควรทำเครื่องหมายตำแหน่งหรือเปิดหน้าต่างโดยตรง

เพื่อป้องกันโรคกระดูกพรุนและกล้ามเนื้อลีบ ผู้ป่วยควรได้รับคำแนะนำให้ออกกำลังกายเฉพาะส่วน

สามารถใช้สลิงเพื่อเพิ่มการพยุง ใช้ไม้ค้ำเพื่อป้องกันการรับน้ำหนักหรือการใช้แขนขาที่ได้รับผลกระทบ เพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดหรือบวมซ้ำเติม และ/หรือทำให้เฝือกแตกหัก

ภาวะแทรกซ้อนของการติดพลาสเตอร์ปิดแผล

1. การเคลื่อนตัวของกระดูกหัก รอยถลอก และการติดเชื้อที่เกิดจากการคลายตัวหรือขนาดปูนปลาสเตอร์ที่ไม่เหมาะสม:

2. พลาสเตอร์ของมนุษย์แน่นเกินไปที่จะทำให้เกิดความเสียหายต่อหลอดเลือด:

3. ติดต่อโรคผิวหนัง

4. แผลกดทับ

5. การเผาด้วยความร้อน (ความร้อนที่ปล่อยออกมาเมื่อยิปซั่มแข็งตัว)

หากใช้เฝือกอย่างระมัดระวังและติดตามสถานะของหลอดเลือดและสมองของผู้ป่วย ภาวะแทรกซ้อนส่วนใหญ่เหล่านี้สามารถหลีกเลี่ยงได้การติดพลาสเตอร์ได้ถูกต้องและผู้ป่วยได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีในขณะนั้นและเกิดภาวะแทรกซ้อนน้อย

ข้างต้นเป็นการแนะนำของหน้าที่และประเภทของพลาสเตอร์ผ้าพันแผลหากคุณต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับผ้าพันแผลพลาสเตอร์ โปรดติดต่อเรา